Październik i początek listopada to czas wykopywania bylin, które w naszym klimacie nie są w stanie przetrwać zimy i muszą być przenoszone do pomieszczeń. Do grupy tej należą:
- gatunki o zamierających częściach nadziemnych (begonia bulwiasta, paciorecznik, dalia, mieczyk, montbrecja, gatonia, pelargonie, ), które zimują w postaci organów podziemnych takich jak bulwa, kłącze, cebula, korzenie bulwiaste (cykl życiowy podobny do ziemniaka);
- gatunki zielone cały rok (pelargonie, plektrantus, koleus, kocanki włochate, irezyna, santolina), zimujące w postaci organów nadziemnych (pędy, liście)
Miesiąc wykopywania jest bardzo umowny, ponieważ jest to uzależnione jest ściśle od wystąpienia przymrozków w danym roku. Dlatego tak ważne jest śledzenie prognozy pogody i wybranie odpowiedniego terminu. Ogólnie natomiast warto trzymać się następujących zasad:
- najwrażliwsze są bulwy begonii i te powinno się wykopywać najwcześniej, bo już tuż przed zapowiadanymi przymrozkami;
- dalie trzymamy na rabacie jak najdłużej, ponieważ skracający się dzień pobudza rośliny do gromadzenia substancji zapasowych w mięsistych korzeniach bulwiastych, wykopujemy je po pierwszych jesiennych przymrozkach;
- bulwy mieczyków wykopujemy ok. 3-5 tygodni po kwitnieniu, ponieważ w tym właśnie czasie tworzą się liczne bulwki potomne. Termin wykopywania jest więc ściśle uzależniony od terminu kwitnienia danej odmiany (a te są bardzo różne - od VII do IX);
- paciorecznik jest stosunkowo odporny na niskie temperatury i możemy go trzymać na rabacie, kłącza wykopujemy po pierwszych przymrozkach, gdy zważone przez przymrozek liście nie stanowią już ozdoby;
- byliny zimujące w postaci części zielonych mamy najczęściej wysadzone do pojemników (skrzynki balkonowe, misy itp), dlatego przenosimy je w pojemnikach i tak je zimujemy. Przenosiny organizujemy gdy zaczynają się pierwsze przymrozki
Przed wykopaniem części podziemnych usuwamy resztki pędów i liści. Wykopujemy ostrożnie uważając, żeby nie uszkodzić podziemnych części, najlepiej widłami. Następnie otrzepujemy lekko z ziemi i układamy w ażurowych skrzynkach do przeschnięcia. Po upływie tygodnia wytrząsamy resztę ziemi i dokładnie oglądamy. Usuwamy uszkodzone i porażone części, a następnie przenosimy do pomieszczeń zabezpieczonych od mrozu, o temperaturze 3-10oC, w zależności od gatunku (najwyższej temperatury wymagają bulwy begonii bulwiastej). Najlepszymi pomieszczeniami w uprawie amatorskiej są chłodne, ciemne piwnice (rośliny nie mają części zielonych, więc nie wymagają w przechowalniach światła). Zimujące części roślin najlepiej jest układać warstwami w skrzyneczkach i przesypać torfem, piaskiem lub trocinami. Bulwy mieczyka mogą być przechowywane "na sucho" w torbach papierowych lub ażurowych skrzynkach. Organy przechowywane w podłożu muszą być kilka razy w ciągu zimy zwilżane (szczególnie kłącza paciorecznika - te wymagają najwięcej wilgoci podczas przechowywania) i kontrolowane pod kątem rozwoju chorób grzybowych.
W przeciwieństwie do opisanych powyżej gatunków, gatunki zimujące w postaci zielonych, ulistnionych pędów przenosimy do pomieszczeń. Jeżeli w czasie sezonu rośliny rosły w pojemniku, to w tym pojemniku zimujemy rośliny. Jeżeli natomiast rosły w gruncie lub pojemnikach "stacjonarnych" to rośliny wykopujemy tak aby nie uszkodzić korzeni (z bryłą) i sadzimy do pojemników, w których będą zimowały. Wielu ogrodników decyduje się na likwidację tych roślin po sezonie i traktuje je jak jednoroczne (są niedrogie, a przechowywanie w odpowiednim pomieszczeniu jest nie lada kłopotem). Pomieszczenia powinny być bardzo widne i chłodne (o temperaturze 8-10oC). Im mniej światła i im niższa jest temperatura tym oszczędniej podlewamy rośliny. Oczywiście przez cały okres jesieni i zimy roślin nie nawozimy. Przez cały czas przechowywania sprawdzamy zdrowotność roślin.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz