Liście przebarwiają się jesienią na złoty kolor. Kora jest gładka z jasnymi smugami. Rośnie dziko prawie w całej Polsce, tworzy w połączeniu z dębem grądy. Dorasta do 20 metrów. Ma krótki pień i niską, gęstą, kształtną koronę. Kora jest charakterystycznie jasno smugowana, starsze okazy mają korę silnie żłobioną. Liście owalne, charakterystycznie ząbkowane, jesienią żółte, suche często pozostają na roślinie aż do wiosny. Owoce bardzo charakterystyczne - małe orzeszki zaopatrzone w tróklapowe skrzydełko. Owoce zwisają w długich owocostanach. Więcej na mojej stronie: Rośliny ozdobne.
Wymagania i uprawa: Najlepiej rośnie na żyznych, głębokich, dostatecznie wilgotnych, wapiennych glebach. Doskonale znosi zacienienie, podobnie jak buk. Przesadzanie znosi tylko w młodości, starsze graby należy sadzić z dużą bryłą ziemi. Doskonale znosi strzyżenie, ładnie zagęszcza się od dołu i wydaje liczne odrosty z korzeni. Na wiosnę mocno "płacze", dlatego nie należy ciąć grubych konarów wczesną wiosną.
Rozmnażanie:Wysiew wiosną stratyfikowanych orzeszków.
Zastosowanie: Jedno z najlepszych drzew na strzyżone żywopłoty (obok buka i klonu polnego). Doskonały, obok buka na żywopłoty w miejscach silnie zacienionych. Stare okazy pięknie prezentują się pojedynczo, jako solitery. Drewno grabowe jest bardzo ciężkie i twarde (stąd określenie "zgrabiały"). Owoce są przysmakiem grubodziobów.
 |  |  |  |  |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz